Strona www: http://www.walny-teatr.sdk.pl/


Walny - Teatr powstał w roku 2000 wraz z Laboratorium Teatru Przedmiotu z inicjatywy Adama Walnego, absolwenta Akademii Teatralnej w Warszawie Wydziału Reżyserii Teatru Lalek w Białymstoku. Za cel stawia sobie badanie i poszerzanie teatralnych możliwości lalki, maski, cienia, przedmiotu, obiektu oraz prezentowanie udanych eksperymentów w formie spektakli. Wypracowane metody wykorzystuje zarówno w edukacji i twórczej aktywizacji młodego widza, jak i w terapii lalką.


Spektakle (festiwalowe, uliczne, laboratoryjne, edukacyjne):


Motyl (2000) - to zbiór najlepszych etiud sztuki lalkarskiej inspirowanych historiami biblijnymi, które powstały w latach 1997- 2000. Jest tam i „Stworzenie Świata wg Głupka”, i „Pieśń nad Pieśniami”, i tytułowy „Motyl, czyli I Stworzył Pan Bóg różnego rodzaju dzikie zwierzęta.” Motywy biblijne są konsekwencją spotkania z lalką w jej różnorodnych wariantach - cud ożywienia, właściwy tak dla pacynki, jawajki, kukły marionetki, jak i dla współczesnych transformersów, nieuchronnie wskazuje na konieczność zmierzenia się z problematyką śmierci. Lalka czyni to lekko, z humorem, fantazją, a niekiedy nawet brawurą.
(Przedstawienie dla widza od 11 lat.)

Spektakl gościł na festiwalach: Sztuki Lalkarskiej w Bielsku Białej (2000), Teatrów Ulicznych FETA w Gdańsku (2000), TEATROMANIA w Bytomiu (2001), Zamkowym Lecie Teatralnym w Poznaniu (2002), Sztuki Lalkarskiej w Alytusie na Litwie (2003), Teatrów Ulicznych w Druskiennikach na Litwie (2003), BULWAR w Toruniu (2004), WALIZKA w Łomży (2004), Sztuki Lalkarskiej w Villiandi w Estonii (2004), SZTUKA ULICY w Warszawie (2005), Sztuki Młodego Widza w Turnovie w Czechach (2005), Sztuki Teatru w Liepaja na Łotwie (2006), TEATROMAN w Jaworze (2006), Lalkarzy Solistów w Pradze (2007).



Genesis (2002) - spektakl realizowany w technice chińskiego teatru cieni z użyciem lalek witrażowych i ekranów wodnych. Przy pomocy światła, kształtu i koloru opowiada o artyście, który stwarza świat siłą dłoni i wyobraźni. Ów podobnie jak Stwórca zaczyna od nieba i ziemi, światła, aniołów, a kończy na roślinach, zwierzętach i człowieku. Artysta-demiurg czyni to ze świadomością metafory, tzn. opowiadając o świetle, ma na myśli światło w człowieku, a gdy mówi o dzikich zwierzętach, stara się wydobyć to, co w człowieku dzikie.
(Przedstawienie dla widza od 11 lat)

Spektakl gościł na festiwalach: KONTRAPUNKT w Szczecinie (2002), Teatrów Ogródkowych w Warszawie (2002), Lalkarzy Solistów w Łodzi (2003), Teatrów Lalek w Villiandi w Estonii (2003), ANIMA w Kwidzynie (2003), Teatrów Ogródkowych w Częstochowie (2006), Teatru Młodego Widza w Turnovie w Czechach (2007).



O Jednym Takim, co nie lubił Siebie (2003) - spektakl oparty na japońskiej baśni opowiada o poszukiwaniu tożsamości przez niepogodzonego z sobą człowieka. Przewrotny los sprawia, iż Jeden Taki staje się kimś innym - upragnionym, lecz nawet jako ktoś inny nie może siebie polubić, zawsze ktoś inny mu imponuje. Jak polubić siebie? Na to pytanie stara się odpowiedzieć ta historia.
Spektakl posiada dwa warianty. Pierwszy realizowany w japońskiej technice bunraku (dla widza od 11 lat). Drugi realizowany w pacynkach (dla dzieci od 4 lat).

Przedstawienie gościło na festiwalach: Sztuki Lalkarskiej w Alystusie na Litwie (2003), Teatrów Lalek w Villiandi w Estonii (2003), TEATROMAN w Jaworze (2004), Off - Festiwal w Opolu (2005), PODWÓRKA w Płocku (2005), Teatru Młodego Widza w Turnovie w Czechach (2005), Laboratorium Teatru w Utenos na Litwie (2005), Lecie Teatralnym w Augustowie (2006).



Misterium Narodzenia (2007) Baran w stajence, który z własnej wełny dzierga sweter dla Dzieciątka. Bezpłodna Elżbieta z pustym wiadrem zamiast bioder. Oniemiały Zachariasz z głową, która zmienia się w rybę. Stary Józef cieśla - marionetka, która sama siebie musi dokończyć i wyciosać pień. To tylko kilka z dziesiątek rozwiązań lalkowych, u podstaw których kryje się fascynacja historią Jezusa i wspomnienie dziecięcych wyobrażeń na ten temat.
To widowisko nawiązuje charakterem do ludowych misteriów średniowiecznych. Najczęściej grane jest w ciężarówce teatru, ale zdarzają się też prezentacje na ulicy lub na scenie.

Przedstawienie gościło na festiwalach: Święto Głupców w Warszawie (2007), Spotkania Teatrów Niezależnych w Ostrowie (2007), Puławskich Spotkaniach Lalkarzy (2007).



Warsztaty:

Istnienie w dłoni - kurs dla instruktorów i pedagogów z dziedziny teatru lalki, maski, cienia i przedmiotu. W programie m.in. poznanie tradycyjnych oraz współczesnych technik sztuki lalkarskiej, podstawy animacji lalki teatralnej, zasady budowy i konstrukcji przedmiotowych bohaterów scenicznych oraz podstawy pisania i realizacji scenariusza teatralnego.


Lalka z duszą - kultura gestu, mowy i scenicznego wyrazu; zajęcia aktorskie dla młodzieży. W programie m.in. praca ciałem, głosem i przedmiotem w warunkach nie tylko teatralnych. „Jak wyrażać siebie, by siebie wyrazić?” To pytanie podstawowe, które ma na celu poznanie języka teatru i miejsca aktora w rzeczywistości różnych konwencji teatralnych.

Miasto Lalek - twórcze gry i zabawy dla dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym. Uczestnicy mają możliwość budowy różnych rodzajów lalek, modelowania wyrazu dłoni, twarzy i całej sylwetki, współpracy między sobą w tworzeniu etiud, rozwiązywaniu konfliktów w grupie oraz prezentacji swej twórczej pracy w warunkach teatralnych. Praca ta ma służyć rozwojowi wyobraźni, uświadomieniu i nazwaniu własnych emocji, akceptacji uwarunkowań osobowych i społecznych, zdobyciu umiejętności rozwiązywania problemów w sposób twórczy, radosny i odważny.

Terapia lalką - program zajęć z lalką w dłoni wykorzystujący terapeutyczne możliwości form antropomorficznych w ruchu. Proces tworzenia lalki jest zabawą w Stwórcę, który wszystko może, który pozwala rekompensować niedostatki człowieczeństwa w twórczym szaleństwie. Wówczas ożywienie lalki to małe stworzenie świata: nieba - lalka gdzieś patrzy; ziemi - bo ku niej ciąży i od niej umie się uwolnić oraz istoty żywej - jej pierwszy ruch zdumiewa, zapowiada kolejny, sugeruje charakter, a niekiedy nawet problematykę samego bytu. Skupienie na innym, choćby fikcyjnym bycie, odpowiedzialność za jego kształt, daje siły człowiekowi i uwalnia od spętania własną niemocą, chorobą, niepełnosprawnością.



Pracownia Teatru Przedmiotu

Pracownia mieści się przy Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie (Rynek Starego Miasta 2). Prowadzi konsultacje z dziedziny teatru lalki, maski i cienia dla osób zainteresowanych konstrukcją, animacją, a także historią. Wykonuje na zamówienia dowolne formy lalkowe: marionetki sycylijskie i na niciach, pacynki lyońskie, włoskie i tradycyjne, jawajki, kukły, lalki cieniowe, lalki bunraku i inne. Projektuje scenografie i mechanizmy lalkowych bohaterów. Adaptuje materiał literacki na potrzeby scen teatru lalki, maski, cienia i przedmiotu. Prowadzi szeroko zakrojoną działalność naukową i edukacyjną. Organizuje seminaria i wykłady poświęcone historii, teorii i praktyce teatralnej wokół kreowanych przedmiotem bohaterów sceny. Poleca Państwu autorski podręcznik „Teatr Przedmiotu - kulisy warsztatu, arkana rzemiosła”.